 |
 |
|
|
محمد رضا آراسته ( پنج شنبه 85/7/27 :: ساعت 9:38 صبح)
آهای پسر فلسطینی. آخرین باری که با توپ پلاستیکی ات توی کوچه پس کوچه های غزه فوتبال بازی کردی کی بود. آخرین باری که با همه ی دوستانت برای تفریح تا پارک سر خیابان رفتی کی بود؟ کوچک که بودیم اگر توپ نداشتیم با سنگ فوتبال می کردیم. تو چطور؟ آه فراموش کرده بودم. چون سنگ ها را ذخیره می کنی به جای سنگ ریزه با ترکش های خمپاره، بازی می کنی. راستی دوستت حسون چه شد؟ دیروز با هم پشت تخته سنگ، گوشه ی خیابان مخفی شده بودید. نگو که امروز نیامده. نگو که تانک ها دیروز سمت خانه ی آنها می رفتند. راستی پسر فلسطینی مساحت غزه را می دانی؟ من این جا هر روز از پشت صفحه شیشه ای تلویزیونمی بینم که غزه را بمب باران می کنند و تانک ها و بولدزرها ، خانه ها را بر سر اهلش خراب می کنند. غزه مگر چقدر بزرگ است که هر قدر این ها خراب می کنند تمام نمی شود. |
||
|
|
فهرست ها |
|
|
|
منوها |
|
|
» درباره خودم «
محمد رضا آراسته
فیروزه یه نگینه، یه نگین برای اون هایی که دوست دارن انگشتر دستشون خالی نباشه. فیروزه یه انگشتره، انگشتری که دوست داره زینت دست دوستاش باشه. فیروزه یه دوسته، یه دوست که می خواد همراه یک عالمه ایرونیه بشه و همه جا با افتخار اسم کشورش رو داد بزنه. فیروزه یه وبلاگه، یه وبلاگ بین تموم وبلاگ های دیگه که با همین حروف صفحشون رو پر می کنن. فیروزه یه یاعلیه بلنده برای پاشدن از روی زمین. » لوگوی وبلاگ « 
» لینک دوستان « درد های نگفته درد های نگفته » لوگوی دوستان «          » آرشیو مطالب « سفیر شهریور 85 مهر پاییز 1385 » جستجو « 
» وضعیت من در یاهو « یــ |
||
